جعفر هزارجریبی؛ سجاد مرادی
دوره 15، شماره 60 ، دی 1393، ، صفحه 3-26
چکیده
نشاط اجتماعی یکی از مؤلفه‌های مهم رفاه اجتماعی به شمار می‌رود که با پیدایش نظریه‌های جدید در توسعه و تأکید بر توسعه انسانی با محوریت سلامت و چرخش در تعریف سلامت از تعاریف سلبی (فقدان بیماری) به تعاریف ...
بیشتر
نشاط اجتماعی یکی از مؤلفه‌های مهم رفاه اجتماعی به شمار می‌رود که با پیدایش نظریه‌های جدید در توسعه و تأکید بر توسعه انسانی با محوریت سلامت و چرخش در تعریف سلامت از تعاریف سلبی (فقدان بیماری) به تعاریف ایجابی (وجود شرایط اجتماعی و روانی مثل نشاط) به‌عنوان یک مقوله محوری در سیاست‌گذاری‌های عمومی و رفاهی پدیدار شده است. با توجه به سطح متوسط نشاط اجتماعی در جامعه ما بر مبنای تحقیقات موجود و نیز شواهد و قرائن تجربی، تحقیق حاضر، مسئله نشاط اجتماعی را مد نظر قرار داده و پس از بررسی ادبیات نظری و متون تجربی و دیدگاه‌های مختلف، به آزمونی تجربی در بین دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی دست زده است. در بخش ادبیات نظری، دیدگاه‌های مربوطه در سه بخش: نظریه‌های جامعه‌شناسی، نظریه‌های جامعه‌شناسی تاریخی ایران و دیدگاه ایرانی ـ اسلامی مورد کندوکاو قرار گرفته و با مرور پژوهش‌های پیشین، چارچوب نظری تحقیق تدوین شده و متغیرهای اصلی تحقیق (اعتماد اجتماعی، امنیت هستی شناختی، دینداری، شبکه روابط خویشاوندی و احساس امنیت) استخراج شده و بر مبنای آنها فرضیه‌های تحقیق تدوین شده‌اند. تحقیق به روش پیمایش و در میان دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی با حجم نمونه 170 نفر و با ابزار پرسشنامه صورت گرفته است. نتایج، وجود رابطه معنی‌دار و مثبت میان متغیرهای دینداری (در بعد پیامدی)، امنیت هستی‌شناختی، اعتماد اجتماعی و گستره روابط خویشاوندی با متغیر نشاط اجتماعی را نشان می‌دهند.
